Ծանոթանա՛նք հայոց այբուբենում թաքնված յուրահատուկ առեղծվածներից մեկին:
Պարզվում է 7 մետաղների հին հայկական անունների տառերի կարգաթվերի գումարը համապատասխանում է Մենդելեևի
պարբերական աղյուսակում նրանց դիրքերին։
《Ոսկի》
Ո-24
Ս-29
Կ-15
Ի-11
24 + 29 + 15 + 11 = 79
Իսկ 79-րդ տարրը այբուբենում հենց Ոսկին է։
《Արծաթ》
Ա-1
Ր-32
Ծ-14
1+32+14 = 47
47-րդ տարրը արծաթն է։
Մեսրոպ Մաշտոցի ժամանակաշրջանում Արծաթի կրճատ անվանումը եղել է 《Արծ》։
《Արճիճ》
Ա-1
Ր-32
Ճ-19
Ի-11
Ճ-19
1+32+19+11+19 = 82
82-րդ տարրը արճիճն է։
Եվ այսպես շարունակ․․․
Արդյո՞ք սա պատահականություն է, թե՞ նախնցաց խնամքով թաքցված իմաստություն…
Անհնարին է պատկերացնել, որ բառերը ստեղծելուց առաջ հայերը ունեցել են նյութի տարրական կառուցվածքի մասին գիտելիքներ..
Փաստերը անհերքելի են…
Ինչպես ասում է Անտուան Մեյեն.
《Հայ այբուբենը գլուխ-գործոց մըն է: Հայ հնչյունաբանության հնչյուններեն յուրաքանչյուրը հատուկ նշանով մը նոթագրված է, և համակարգը այնքան լավ հաստատված է, որ հայ ազգին հայթայթած է հնչաբանության վերջնական արտահայտությունը մը, արտահայտություն, որ պահպանված է մինչև այսօր առանց փոփոխություն մը կրելու: Ատոր հետևանքով` Հայաստան ունեցավ ճկուն գրական լեզու մը, որ հայուն բառապաշարին բոլոր արժեքները կարտաբերե》…
